Czołg ciężki IS-7

IS-7 to radziecki czołg ciężki wyprodukowany po II wojnie światowej. Po zakończeniu II wojny światowej na uzbrojeniu specjalnych jednostek pancernych Armii Czerwonej pozostawały czołgi ciężkie IS-2 i IS-3 a nowo powstały czołg ciężki IS-4 nie spełnił pokładanych w nim nadziei. W tej sytuacji zespół konstruktorów pod kierunkiem Ż. Kotina rozpoczął w 1946 roku pracę nad nowym superciężkim czołgiem. Projekt otrzymał fabryczne oznaczenie Obiekt 260.
W 1948 roku ukończono montaż pierwszych prototypowych czołgów. W trakcie testów pojazd wykazał się niezwykłą jak na czołg o takiej masie szybkością, którą uzyskiwano za cenę szybkiego zużywania gąsienic, kół i ogromnego spalania paliwa. Podczas testów doszło do dwóch niebezpiecznych incydentów. Na szczęście nikomu nic się nie stało. Obydwa przypadki jak również szereg innych usterek zadecydowały o tym, że państwowa komisja nie zarekomendowała czołgu jako spełniającego wymagania taktyczno techniczne. Na początku 1949 roku rozegrał się finał tzw. sprawy leningradzkiej, dwóch konkurentów w walce o władzę, wspólnie doprowadzili do czystki w aparacie partyjnym Leningradu. Niszcząc wszystko po "wrogach ludu", ich los podzielił również IS-7. Jedyny zachowany egzemplarz IS-7 znajduje się w Muzeum czołgów w Kubince.

IS-7 w Muzeum czołgów w Kubince

 Moim zdaniem jest to jeden z najciekawszych czołgów skonstruowanych przez Związek Radziecki.

Dane techniczne:

Silnik	Silnik czterosuwowy o zapłonie samoczynnym M-50T o mocy 1050KM
Poj. zb. paliwa	1300 l
Pancerz	210 mm max.
Długość	1148 cm kadłuba: 738 cm
Szerokość	340 cm
Wysokość	248 cm
Prześwit	50 cm
Masa	68 t
Moc jedn.	15,4-15,9 KM/t

Osiągi:

Prędkość	60 km/h
Zasięg	300 km (droga)

Już niedługo opiszę bardzo ciekawy prototypowy samolot III Rzeszy.